Opowiadania o Wszystkim

Melody

Wielki dom. Niektórzy nazywają go pałacem. Miliony starych zniszczonych cegieł tworzących budowlę prosto z koszmaru, czy też horroru. Wrota kryjące za sobą tajemnice, jakich nie zna świat. Tajemnicę pewnej rodziny.
*
- Aaaaa!!! - nagle rozległ się krzyk z jednego z pokoi upiornej rezydencji. Wysoka dziewczyna niespodziewanie obudziła się na swoim łóżku. Sen. Zły jak diabeł. Straszny jak duch. Niosący tajemne przesłanie. Na razie zbyt trudne dla brunetki. Rozejrzała się po pokoju, odgarnęła przylepione do twarzy potem włosy. Małe kropelki okalały jej twarz. Jej niebieskie oczy ukrywały strach. W pewnym momencie przed jej oczyma znów stanął ten sam obraz. Mężczyzna i kobieta w parku. Ciemność i pustka. Krzyk. Ona umiera. On zmierza w jej stronę. Szuka następnej ofiary. Brunetka się budzi.
- Merideme, nic się nie stało? - do pokoju niepewnie wkroczyła dwunastolatka o pięknych blond włosach i zielonych oczach.
- Nic Estray. Wracaj już do siebie. - powiedziała dziewczyna o jakże niezwykłym imieniu.
- Jak chcesz. Tylko żeby potem nie było. - odpowiedziała siostrze. - Ostatnio masz jakieś głupkowate sny.
- Wiem. - stwierdziła beznamiętnie szesnastolatka.
Estray wyszła zamykając za sobą delikatnie drzwi. Nie znosiła trzaskania. Merideme wstała powoli ze swojego ogromnego łóżka z baldachimem czarnym niczym heban. Podeszła do toaletki obejrzeć swe oblicze. “Wyglądasz żałośnie.” - pomyślała. Chwyciła do ręki drewnianą szczotkę z licznymi zdobieniami i po raz drugi spojrzała w zwierciadło. Przeczesała wilgotne włosy. Wytarła twarz chusteczką, których paczka leżała na toaletce. Udała się w stronę szafy wykonanej z jakiegoś drzewa z Afryki. Namalowano na niej różne wzory przecinające się i łączące w różnych kierunkach. Otworzyła mosiężne drzwi do mebla. Zaczęła przebierać wśród wielu wieszaków.
Znalazła czerwoną bluzkę powieszoną w parze z ciemnymi jeansami. Skorzystała z tego przypadku i właśnie tak sie ubrała po czym na boso wybiegła na korytarz. Zaczęła schodzić szybko ze schodów. Jej celem była łazienka. Na schodach, pod nogami leżał piękny, miękki dywan. Wreszcie dotarła na miejsce. Umyła zęby, po czym oblała twarz zimną wodą chlapiąc przy tym krwistoczerwoną bluzkę z małym smokiem. Weszła do dużego pomieszczenia zwanego kuchnią. Krzątała się w nim już jakaś kobieta. Pracowała nad jakąś potrawą.
- Co tam pichcisz Marie? - zapytała ciekawska Meridme.
- Nic... yyy znaczy to dla twojej matki. - powiedziała służąca usilnie chcąc zakryć zawartość pękatego naczynia.
- Pokaż! - krzyknęła dziewczyna. - Natychmiast odejdź od tej miski! Chcę to zobaczyć!
Kobieta posłusznie wykonała polecenie. Jej oczom ukazała się jakaś czerwona maź. Brunetka zbliżyła palec, mocząc go w cieczy. Po chwili znalazł się on w jej ustach.
- Dobre. Cóż to? - zapytała rozkoszując się resztką potrawy.
- K... asuka. Chińska zupa. - skłamała, po czym zabrała misę na tacę i pobiegła schodami do góry. Zrezygnowana szesnastolatka podeszła do lodówki, po czym zrobiła sobie kanapkę. “Zupa? Na śniadanie? Dziwne.” - rozmyślała połykając kęsy swojego śniadania. Rozglądała się wokół. W domu zrobiło sie jakoś pusto. “Za dużo dziś tych zbiegów okoliczności.”

Namida

Jee.... Nowe opowiadanie!
Zaaraz przeczytam...

Zrobiłam sobie małą przerwę w pisaniu Jezyk

Edit:

Ja już to gdzieś czytałam! Chyba.. Rolling Eyes

Nie no,a le raczej to te opowiadnie... Pisałaś je już wcześniej, no nie? Jak tak to wiem co będzie dalej!! Ha..

Ładnie napisane, błędów nie ma raczej. Podobało mi się to, że dużo razy używałaś syonimów, to jest baaardzo ważne... Wesoly

Opisy były bardzo ladne, dialogi... Hm.. no też, chociaż nie było ich zbyt dużo.

Jedyne co mi się nie podobało to długość, jak pamiętam to chyba na jakimś forum było to o wiele dłuższe...
Ale mogę to potraktować jako prolog, co nie?

No, łądnie było, tylko daj już następną część,b o wiem, (no może nie na 100%) że masz ją napisaną... Haha, mam przewagę... Jezyk

Ah korci mnie żeby napisać tu co się będzie dalej działo... Wesoly

Ok, idę skomentować twoje drugie opowiadnie Jezyk

Pa Pa!

Tuszka!